Naar familie in Zuid-Korea
Door: Tjalling Kooistra
03 Juni 2014 | Zuid-Korea, Seoel
In 2013 ben ik op vakantie geweest naar Zuid-Korea. Dit was mijn eerste keer dat ik een verre reis maakte. Met dit reisverslag wil ik mijn ervaringen graag met u delen.
Waarom Zuid-Korea?
Ik heb een reis gekozen naar Zuid-Korea, omdat mijn vriendin (Sellina) uit Zuid-Korea komt. Ik heb haar drieënhalf jaar geleden in Engeland ontmoet. Ik had de kans om stage te lopen in Engeland en heb deze kans gegrepen, Sellina was daar om Engels te leren. We woonden in hetzelfde complex en op die manier hebben we elkaar leren kennen.
In 2012 besloot Sellina om mij op te zoeken in Nederland. Ze is hier drie maanden gebleven en we hebben veel tijd samen doorgebracht. In januari 2013 heb ik de keuze gemaakt om bij haar op bezoek te gaan. Ik heb toen een vlucht geboekt naar Seoel en ben 10 april vertrokken.
De eerste indruk
Aan het begin van de middag landde ik in Seoel. Ik had geen tijd om te rusten, omdat de familie en vrienden van mijn vriendin mij graag wilden ontmoeten. Het was erg grappig om te zien dat iedereen zich erg inspande om het mij naar mijn zin te maken. De mensen kenden mij nog niet, maar toch wilden ze me met alles helpen. De mensen boden mij bijvoorbeeld geld en onderdak aan. De familie en vrienden leken hierdoor allemaal erg gastvrij en aardig, de eerste indruk was dus goed. Een grappig gegeven is dat vrienden en familie van Sellina mij ‘broer’ noemen. Dit komt omdat goede vrienden als broer beschouwd worden, goede vrienden zijn onderdeel van de familie.
De eerste maand
In de eerste maand heb ik veel mensen leren kennen en kennis gemaakt met de Koreaanse cultuur. De mensen zijn nog steeds erg aardig en willen graag helpen. Ze houden van eten, daarom wordt er vaak een diner aangeboden. De mensen in Seoel eten nauwelijks thuis, omdat het eten in een restaurant niet duur is en het minder tijd kost dan zelf te koken.
Ook houden de Koreanen van karaoke. De karaokebars hebben aparte ruimtes die je kunt huren. Als je van karaoke houdt kun je je eindeloos vermaken in de karaokebars. Op deze manier heb je geen last van andere mensen en kun je rustig zitten met vrienden. Hier heb ik de Koreanen een beetje leren kennen, omdat veel van de Koreanen niet goed Engels spreken. Door liedjes met hun te zingen en met ze te lachen bouw je toch een band op.
Seoel is een erg grote stad en het krioelt er van de mensen. De metro is dan ook een erg handig vervoersmiddel om van de ene kant naar de andere kant van de stad te komen. Op deze manier heb ik in de eerste maand al veel van de stad gezien. Seoel heeft veel paleizen, de grootste en bekendste is Gyeongbokgung (zie foto). Vroeger woonden koningen in de paleizen, maar tegenwoordig zijn het toeristische attracties.
De tweede maand
Het hoogtepunt van de tweede maand was het bezoek aan de Demilitarized Zone (DMZ). Dit is een gebied van vier kilometer breed en vormt de grens met Noord-Korea (twee kilometer ten noorden van de grens en twee kilometer ten zuiden van de grens). Dit was erg indrukwekkend om te zien, omdat het niemandsland is kan de natuur kan hier zijn gang gaan en ook toeristen kunnen alleen vanaf grote afstand het gebied bekijken. Grappig om hierbij te vermelden is, dat we een groep Chinese toeristen tegenkwamen. Zij vonden het nodig om foto’s van mij, als Europeaan in Zuid-Korea, te maken.
Ook zijn we in de tweede maand naar Busan geweest. Dit is een stad in het zuidoosten van Korea. Het is een havenstad en de op één na grootste stad in Zuid-Korea. Ook zijn er veel stranden in Busan, in de zomer is het er daarom ook erg druk. We (Sellina en ik) hebben in Busan verschillende Boeddhistische tempels gezien. De indrukwekkendste was een tempel direct aan de zee (zie foto). Het was een grote tempel, mooi gemaakt en op een prachtige locatie.
Nadat we naar Busan waren geweest, was het tijd om meer van de natuur te genieten. Dit kon op het eiland Jeju. Jeju is een eiland ten zuiden van het vaste land van Zuid-Korea en trekt veel toeristen en Zuid-Koreanen. Jeju heeft een erg mooie natuur, omdat het een vulkanisch eiland is. Deze vulkaan hebben wij ook beklommen en het uitzicht vanaf de top was erg mooi, je kon het hele eiland zien. De stranden zijn er prachtig en het water helder, ik zat dus regelmatig op het strand. Verder zijn er mooie watervallen op het eiland. Deze watervallen zijn vaak erg hoog, maar niet breed (zie foto). Ook de kust is erg mooi en eigenlijk is de kustlijn alleen al de moeite waard om Jeju te bezoeken.
Twee foto’s van de kust van Jeju.
Het einde is in zicht
De derde en tevens de laatste maand ging het snelst voorbij voor mijn gevoel. Vooral de laatste weken, omdat iedereen afscheid van mij wilde nemen en ik ook afscheid van hen wilde nemen. Er moest veel gepland worden, maar stiekem was ik ook een beetje blij om weer terug te kunnen naar mijn eigen familie en vrienden. Ik ben hier nu bijna drie maanden geweest en ik ga bijna weg, maar het is niet zeker wanneer ik deze mensen weer zal zien. Deze gedachte maakt het lastig voor mij, maar ik weet bijna zeker dat ik wel terug zal komen (alleen weet ik nog niet wanneer).
De laatste dag was extra zwaar, omdat ik afscheid moest nemen van Sellina haar zus en haar vader. Ik had in deze korte tijd toch een redelijk goede band met haar zus en vader opgebouwd. Ook maakte het afscheid met Sellina het extra lastig. Gelukkig komt zij in augustus in Nederland studeren, dat duurt gelukkig niet lang meer.
Waarom Zuid-Korea?
Ik heb een reis gekozen naar Zuid-Korea, omdat mijn vriendin (Sellina) uit Zuid-Korea komt. Ik heb haar drieënhalf jaar geleden in Engeland ontmoet. Ik had de kans om stage te lopen in Engeland en heb deze kans gegrepen, Sellina was daar om Engels te leren. We woonden in hetzelfde complex en op die manier hebben we elkaar leren kennen.
In 2012 besloot Sellina om mij op te zoeken in Nederland. Ze is hier drie maanden gebleven en we hebben veel tijd samen doorgebracht. In januari 2013 heb ik de keuze gemaakt om bij haar op bezoek te gaan. Ik heb toen een vlucht geboekt naar Seoel en ben 10 april vertrokken.
De eerste indruk
Aan het begin van de middag landde ik in Seoel. Ik had geen tijd om te rusten, omdat de familie en vrienden van mijn vriendin mij graag wilden ontmoeten. Het was erg grappig om te zien dat iedereen zich erg inspande om het mij naar mijn zin te maken. De mensen kenden mij nog niet, maar toch wilden ze me met alles helpen. De mensen boden mij bijvoorbeeld geld en onderdak aan. De familie en vrienden leken hierdoor allemaal erg gastvrij en aardig, de eerste indruk was dus goed. Een grappig gegeven is dat vrienden en familie van Sellina mij ‘broer’ noemen. Dit komt omdat goede vrienden als broer beschouwd worden, goede vrienden zijn onderdeel van de familie.
De eerste maand
In de eerste maand heb ik veel mensen leren kennen en kennis gemaakt met de Koreaanse cultuur. De mensen zijn nog steeds erg aardig en willen graag helpen. Ze houden van eten, daarom wordt er vaak een diner aangeboden. De mensen in Seoel eten nauwelijks thuis, omdat het eten in een restaurant niet duur is en het minder tijd kost dan zelf te koken.
Ook houden de Koreanen van karaoke. De karaokebars hebben aparte ruimtes die je kunt huren. Als je van karaoke houdt kun je je eindeloos vermaken in de karaokebars. Op deze manier heb je geen last van andere mensen en kun je rustig zitten met vrienden. Hier heb ik de Koreanen een beetje leren kennen, omdat veel van de Koreanen niet goed Engels spreken. Door liedjes met hun te zingen en met ze te lachen bouw je toch een band op.
Seoel is een erg grote stad en het krioelt er van de mensen. De metro is dan ook een erg handig vervoersmiddel om van de ene kant naar de andere kant van de stad te komen. Op deze manier heb ik in de eerste maand al veel van de stad gezien. Seoel heeft veel paleizen, de grootste en bekendste is Gyeongbokgung (zie foto). Vroeger woonden koningen in de paleizen, maar tegenwoordig zijn het toeristische attracties.
De tweede maand
Het hoogtepunt van de tweede maand was het bezoek aan de Demilitarized Zone (DMZ). Dit is een gebied van vier kilometer breed en vormt de grens met Noord-Korea (twee kilometer ten noorden van de grens en twee kilometer ten zuiden van de grens). Dit was erg indrukwekkend om te zien, omdat het niemandsland is kan de natuur kan hier zijn gang gaan en ook toeristen kunnen alleen vanaf grote afstand het gebied bekijken. Grappig om hierbij te vermelden is, dat we een groep Chinese toeristen tegenkwamen. Zij vonden het nodig om foto’s van mij, als Europeaan in Zuid-Korea, te maken.
Ook zijn we in de tweede maand naar Busan geweest. Dit is een stad in het zuidoosten van Korea. Het is een havenstad en de op één na grootste stad in Zuid-Korea. Ook zijn er veel stranden in Busan, in de zomer is het er daarom ook erg druk. We (Sellina en ik) hebben in Busan verschillende Boeddhistische tempels gezien. De indrukwekkendste was een tempel direct aan de zee (zie foto). Het was een grote tempel, mooi gemaakt en op een prachtige locatie.
Nadat we naar Busan waren geweest, was het tijd om meer van de natuur te genieten. Dit kon op het eiland Jeju. Jeju is een eiland ten zuiden van het vaste land van Zuid-Korea en trekt veel toeristen en Zuid-Koreanen. Jeju heeft een erg mooie natuur, omdat het een vulkanisch eiland is. Deze vulkaan hebben wij ook beklommen en het uitzicht vanaf de top was erg mooi, je kon het hele eiland zien. De stranden zijn er prachtig en het water helder, ik zat dus regelmatig op het strand. Verder zijn er mooie watervallen op het eiland. Deze watervallen zijn vaak erg hoog, maar niet breed (zie foto). Ook de kust is erg mooi en eigenlijk is de kustlijn alleen al de moeite waard om Jeju te bezoeken.
Twee foto’s van de kust van Jeju.
Het einde is in zicht
De derde en tevens de laatste maand ging het snelst voorbij voor mijn gevoel. Vooral de laatste weken, omdat iedereen afscheid van mij wilde nemen en ik ook afscheid van hen wilde nemen. Er moest veel gepland worden, maar stiekem was ik ook een beetje blij om weer terug te kunnen naar mijn eigen familie en vrienden. Ik ben hier nu bijna drie maanden geweest en ik ga bijna weg, maar het is niet zeker wanneer ik deze mensen weer zal zien. Deze gedachte maakt het lastig voor mij, maar ik weet bijna zeker dat ik wel terug zal komen (alleen weet ik nog niet wanneer).
De laatste dag was extra zwaar, omdat ik afscheid moest nemen van Sellina haar zus en haar vader. Ik had in deze korte tijd toch een redelijk goede band met haar zus en vader opgebouwd. Ook maakte het afscheid met Sellina het extra lastig. Gelukkig komt zij in augustus in Nederland studeren, dat duurt gelukkig niet lang meer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
